Księżniczka z Burundi (Neolamprologus brichardi)
Księżniczka z Burundi – słodkowodna ryba z rodziny pielęgnicowatych. Ze względu na ciekawe zachowania – tworzy duże rodziny przez co jest ciekawą rybą w obserwacji.
NAZWA: | Księżniczka z Burundi (Neolamprologus brichardi) |
INNE NAZWY: | Lirniczka |
SYNONIMY: | Lamprologus brichardi |
RODZINA: | Pielęgnicowate (Cichlidae) |
BIOTOP: | AFRYKA (Tanganika) |
ROZMIAR: | Średni 7-10 cm |
AKWARIUM: | Średnie-duże, min. długość 80 cm |
WODA: | Temp.: 2-28ºC, pH: 7.5 - 8.5 pH, twardość: 8 - 25 ºdGH |
POKARM: | Żywe larwy, mrożony, pokarm płatkowy, pokarm roślinny. |
ŻEROWANIE: | Środek akwarium |
ROZMNAŻANIE: | Jajorodne |
DŁUGOŚĆ ŻYCIA: | 5 - 8 lat |
CENA: | 8 - 10 ZŁ |
OPIS: Księżniczka z Burundi (Neolamprologus brichardi) jest gatunkiem monogamicznym, żyjącym na wydzielonym przez siebie terytorium. Jest gatunkiem żyjącym w grupie hierarchicznej, wielopokoleniowej grupy rodzinnej, w której dorastające ryby pomagają rodzicom w opiece nad młodszym rodzeństwem. Żyje w północnej części jeziora Tanganika, na głębokości 5 – 10 metrów. Jest gatunkiem endemicznym.
Ryby te dorastają do 10 cm długości. Ciało bocznie spłaszczone, lekko wygrzbiecone, szaro-brązowe. Posiadają charakterystyczny ciemny pas biegnący od oka do krawędzi pokryw skrzelowych. Na pokrywach skrzelowych owalna, żółta plama. Końce płetw wydłużone, brzegi płetw białe.
U tego gatunku nie ma wyraźnego dyformizmu płciowego, jedynie starsze samce można rozpoznać po wyściółce tłuszczowej na czole oraz dłuższych płetwach. Są też większe od samic.
Księżniczka z Burundi to piękna i łatwa w hodowli rybą, wykazującą terytorializm i agresję, która widoczna jest szczególnie w okresie tarła. Tworzy wielopokoleniowe rodziny o złożonej hierarchii która żyje na swym terytorium które zawzięcie broni.
ODŻYWIANIE: Jest rybą wybredną a głównym składnikiem diety tych ryb powinny żywe lub mrożone pokarmy. Do pokarmów suchych trudniej się przyzwyczajają. Pokarm pochodzenia zwierzęcego powinien być uzupełniany pokarmem roślinnym w postaci spiruliny lub warzyw np. siekany szpinak.
Pokarm pobierają z środkowej części akwarium dlatego Księżniczki z Burundi należy karmić pokarmem który długo będzie utrzymywał się w toni wodnej. Ryby te najlepiej karmić kilka razy dziennie małymi porcjami.
AKWARIUM: Księżniczka z Burundi ze względu na swoje zachowania związane z życiem na wyznaczonym terytorium oraz złożonej hierarchii jest ciekawym gatunkiem w obserwacji i aby móc obserwować te zachowania potrzebne jest odpowiedniej wielkości akwarium. By móc obserwować te zachowania dla niewielkiej rodziny potrzebować będziemy zbiornika o pojemności ponad 100l.
Ryby te najlepiej czują się w zbiorniku biotopowym z piaszczystym dnem oraz z licznymi kryjówkami, grotami skalnymi. W akwarium mogą znaleźć się bardziej odporne rośliny takie jak anubiasy czy kryptokoryny. Sadząc rośliny w podłożu należy je zabezpieczyć przed wykopaniem z podłoża.
Woda w akwarium powinna być regularnie podmieniana i skutecznie filtrowana.
ROZMNAŻANIE: Księżniczka z Burundi jest gatunkiem jajorodnym. Ryby te dobierają się w pary, i żyją i rozmnażają się na wspólnie w obranym rewirze którego bronią przed intruzami. Do tarła dochodzi gównie w skalnych grotach. Samica skrzętnie czyści miejsce złożenia ikry. Po złożeniu i zapłodnieniu ikry (do 100 jaj), samica praktycznie nie opuszcza gniazda a samiec broni terytorium. Wylęg następuje po 2-3 dniach, po kolejnych 7 narybek zaczyna pływać w poszukiwaniu pożywienia. Gdy narybek już pływa możemy zacząć podawać odpowiednio drobny pokarm ( narybek nie jest wybredny i można z powodzeniem odchować młode na każdym bogatym w witaminy pokarmie dla narybku). Co ciekawe najmłodszym miotem opiekują się oboje rodzice oraz starsze rodzeństwo (bronią terytorium, czyszczą gniazdo pod następne tarło oraz oczyszczają ikrę i larwy). Młode gdy dorosną do wieku rozrodczego zaczynają rozmnażać się z innymi członkami rodziny. Należy wtedy do zbiornika zakupić kilka sztuk ryb podobnej wielkości by „odświeżyć krew”. Zapobiegnie to powstawaniu mutacji powstałej w wyniku krzyżowania się blisko spokrewnionych ryb. Występowanie mutacji nie jest regułą, jednak jest to dość prawdopodobne.
UWAGI: Istnieje kilka odmian nieznacznie różniących się od siebie oraz odmiana Albino która jest rzadko spotykana.